Onlangs verhuisde een van mijn tantes naar een verzorgingstehuis. Ze is dementerend en kon niet langer alleen thuis wonen. Een poosje terug zag ik haar nog bij de crematie van een van haar zussen en mijn tantes. Ze wist toen al niet meer wie ik was. Ik vond het een heel rare ervaring, vroeger deden we vaak leuke dingen samen en ook later hadden we nog regelmatig contact en nu kon ze me geen plaats meer geven in haar wereld…
Tijdens het opruimen van haar huis, kwamen mijn ouders stapels brieven tegen die ik haar had geschreven toen ik in Noorwegen studeerde. En een boekje over Hein en Lies, dat ik schreef toen ik in groep vier zat. Ze had alles zorgvuldig bewaard. Ook vonden mijn ouders twee prijzen van een loterij, twee bonnen die recht gaven op een kookboek. Beide bonnen mocht ik verzilveren, zodat ik nu in het bezit ben van ‘Simpel’ van Ottolenghi en ‘De Bakbijbel’ van Rutger van den Broek. En daar ben ik heel blij mee, want elke keer als ik een van deze boeken uit de kast pak, denk ik even aan mijn tante en aan hoe ze was, zo blijft haar plaatsje in mijn wereld zeker behouden! Afgelopen zondag maakte ik voor mijn ouders een maaltijd met allemaal gerechtjes uit ‘Simpel’, een feestje van smaken en kleuren en een dank aan mijn tante.
