Zo lang ik me kan herinneren houd ik al van lekker eten. Als we vroeger iets aten wat ik echt heel lekker vond, kon ik me daar ontzettend op verheugen. De meeste dingen lustte ik ook als kind al wel. Ik kan me weinig dingen herinneren waar ik echt niet van hield, maar een daarvan was pasta. Spaghetti, macaroni, daar maakte je me vroeger niet blij mee en nu nog steeds niet. Mijn broertje was toentertijd iets kieskeuriger met eten (inmiddels is hij dat al lang niet meer) en hij mocht daarom soms iets anders eten dan wij, iets wat hij wel lustte (dat gebeurt nu in mijn eigen gezin ook regelmatig, smaken verschillen nu eenmaal en een gezellige maaltijd vind ik ook levert me meer voldoening op dan dat de kinderen dingen eten waarvan ze niet echt houden). Heel soms, als we pasta aten, elleboogjes met tomatensaus en gehakt, brrr…, kreeg ik een boterham met kaas en een beetje tomatensaus, dat voelde altijd heel speciaal. Inmiddels ben ik over het algemeen degene die kiest wat we eten, zeker op doordeweekse dagen. Omdat de helft van het gezin wel van pasta houdt, staat dat met enige regelmaat op het menu. Meestal maak ik voor mezelf dan een lekkere salade ?. Maar sinds je pasta kunt kopen die gemaakt is van kikkererwtenmeel en linzenmeel is dat een klein beetje veranderd. Van die pasta word ik namelijk af en toe wel blij! Zeker als hij omhuld is door een heerlijke saus van geroosterde knolselderij met koriander, venkel en een klein beetje zeespaghetti en bedekt is met plakken gesmolten taleggio! Meer comfortfood op een koude dag is er bijna niet (nou ja, een kom gloeiende hete pompoensoep dan misschien ?)
